Casino (1995) ร้อนรักหักเหลี่ยม คาสิโน

Casino (1995) ร้อนรักหักเหลี่ยม คาสิโน เป็นภาพยนตร์ดราม่าอาชญากรรม ของผู้กำกับมาร์ติน สกอร์เซซี บรมจารย์ครูผู้ที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นหลังมากมายและผลงานภาพยนตร์ที่หาตัวจับได้ยาก อาทิเช่น Mean Streets (1973) ,
Taxi Driver (1976) , Raging Bull (1980) , Goodfellas (1990) , The Age of Innocence (1993) , Gangs of New York (2002) , The Aviator (2004) , The Departed (2006) , Shutter Island (2010) , Hugo (2011) , The Wolf of Wall Street (2013) และล่าสุดอย่าง
The Irishman (2019)
เรื่องย่อคาสิโน…หนังจะเล่าเรื่องถึงเซียนพนันผู้อยู่ในวงการมาอย่างยาวนาน แต่แล้วเขามีโอกาสรับหน้าที่คุมคาสิโนเสียเอง..จากการชักชวนของแก๊งมาเฟียผู้มีอิทธิพล และส่งเพื่อนซี้จอมห้าวมาคอยดูแล.. พร้อมด้วยแต่งงานกับนักพนันสาวสุดสวยประจำบ่อน..ซึ่งชีวิตเหมือนจะไปได้สวย…แต่มันช่างตรงกันข้ามกับสิ่งที่คิดเสียเหลือเกิน….เพราะอะไรลองไปดูกันได้นะครับ
ด้านนักแสดงนำได้แก่ รอเบิร์ต เดอ นิโร นักแสดงดาวค้างฟ้าของจริง เพราะพี่แกอยู่มาหลายยุคหลายสมัยมาก โดยเรื่องนี้แกต้องรับบทเป็นผู้คุมคาสิโน , โจ เพสซิ คนนี่ก็เหมือนกันเพราะชอบเล่นคู่กับเดอนิโรบ่อยมากและทั้งสองมีเคมีที่เข้ากันอย่างพอดิบพอดี และสุดท้ายนางเอกของเรื่องที่รับบทโดย ชารอน สโตน ผู้สาวจอมป่วนจนเดอนิโรต้องปวดหัว
แน่นอนว่าภาพยนตร์แบบนี้ไม่ค่อยประสบความสำเร็จทางรายได้มากนัก โดยสามารถทำเงินทั่วโลกอยู่ที่ 116 ล้านเหรียญ พร้อมกับทุนสร้างที่มากถึง 40 ล้านเหรียญ คุณเชื่อหรือเปล่าว่าแค่ค่าชุดนักแสดงก็ปาไปถึง 1 ล้านเหรียญ โดยเฉพาะชุดของเดอนิโรที่มีมากกว่า 70 ชุด อีกอย่างต้องใช้ตัวประกอบฉากถึง 7,000 คน และ 120 คนในนั้นมีบทพูดอีกด้วย… ซึ่งถ้าพูดถึงบทพูดเรื่องนี้ก็ไม่ธรรมดา เพราะมันมีคำว่า “F***” ถึง 435 ครั้ง เฉลี่ยตกอยู่ที่ 2.4 ครั้งต่อนาที
ถ้าใครที่ชอบผลงานอย่าง Goodfellas ต้องไม่พลาดเรื่องนี้อีกเช่นกัน เพราะมันมีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกันมาก ทั้งผู้กำกับ , ผู้เขียนบท , นักแสดง และบรรยากาศของความเป็นแก๊งส์เตอร์ !!!
มาเริ่มกันที่บทภาพยนตร์ที่ปกติเราดูหนังเกี่ยวกับพวกคาสิโนจะเจอแต่การนั่งเล่นไพ่กันธรรมดา แต่เรื่องนี้ไม่ใช่หนังจำพวกนั้น เพราะมาร์ตินต้องการให้เราเห็นเบื้องลึกเบื้องหลังของวงการคาสิโนว่ามันมีวิธีการทำงานกันอย่างไร ตั้งแต่ตัวเล็กๆไปยันตัวโตๆผู้ที่อยู่บนสุด โดยพระเอกก็เป็นแค่ตัวหาเงินให้กับพวกมันก็เท่านั้น… ถือว่าเป็นแนวคิดที่ดีกับการเล่าแบบนี้ เป็นสิ่งที่เราไม่เคยคาดคิดมาก่อน
ส่วนการดำเนินเรื่อง แน่นอนว่าถ้าใครเคยดูหนังแก๊งส์เตอร์ของคุณปู่มาร์ติน ก็คงพอจะนึกออกถึงความยาวของหนังที่ไม่เคยตำกว่า 2 ชั่วโมงครึ่ง โดยเรื่องจะใช้เวลาปูเรื่องนานมาก เพราะเขาต้องการให้เราตีสนิทกับเหล่าตัวละครทั้งหลาย ซึ่งจุดนี้ไม่มีความน่าเบื่ออยู่เลย เนื่องจากเรื่องราวของแต่ละคนมันช่างน่าสนใจแถมยังเรียกว่า “สนุก” ได้อีกต่างหาก ยิ่งตัวละครของโจ เพสซิ แมร่งเอ่ย…โคตรสุดเลย
การแสดงก็อย่างที่บอกไปว่าคู่หูทั้งสองมีเคมีที่เข้ากัน ถึงชีวิตจะแตกต่างกันราวฟ้าเหว โดยเดอนิโรจะเป็นเหมือนผู้ดีใจเย็น แต่โจ เพสซิแมร่งด่าแหลกไม่พอใจใครก็ซัดแมร่งจนเป็นปัญหาที่เดอนิโรต้องคอยรับผลกรรมไปด้วย… มันเลยทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มเปลี่ยนไป….
แต่ไม่ใช่แต่โจ เพสซิหรือเดอนิโรที่เด่น เพราะนางเอกของเรื่องอย่าง ชารอน สโตน ก็ไม่ธรรมดาแสดงอย่างกับคนมีปัญหาทางจิต…ทำให้ผมอินจนโคตรเกลียดผู้หญิงคนนี้เลย โดยชารอน สโตนแสดงดีจนได้ชิงออสการ์และเป็นการเข้าชิงเพียงรางวัลเดียวของเรื่องอีกด้วย
บทสรุปของทุกคนก็ไม่ต่างจากที่ผมคาดคิดไว้ แต่การได้เห็นภาพเหล่านั้นมันช่างหดหู่ใจ เพราะตัวละครต่างๆมันค่อยๆเติบโตจากตอนแรกจนทำให้เราสนิทกับพวกเขาเหล่านี้ และอีกอย่างที่ลืมบอก..ตัวละครของเดอนิโรและคนอื่นๆ ได้แรงบันดาลใจมาจากคนที่มีอยู่จริง…